شهروند درجه nام

در ایام امتحانات نوبت اول بود که تهران برف سنگینی آمد و مدارس تهران تعطیل شدند و ۳ شبکه پربیننده تلویزیون برای پر کردن اوقات فراغت بچه‌ها و خانواده‌های محترم هر روز فیلم و برنامه ویژه و ... حسابی ترکاندند. دستشان درد نکند. خدا خیرشان بدهد. دردسر سروکله زدن با بچه‌ها برای پدر و مادرها حل شد. ملت هم هی نمی‌نشینند پای ماهواره فیلم‌های بی‌تربیتی ببینند.

همکارم ناراحت بود. بچه‌اش اول دبستان است. بچه دلش می‌خواست برنامه‌ها را ببیند و همکارم نگران امتحان‌های او بود. همکارم فقط به این دلیل که نگران تربیت فرزندش است، ماهواره ندارد.

راه حل چیست؟ آنها پدر و مادرند و اینها هم پدر و مادر. دموکراسی؟ نه تعداد گروه دوم بیشتر است؛ توجیه خوبی نیست. اصلاً به آنها چه که حتی توجیه کنند. فقط یک سؤال: فلسفه ایجاد شبکه‌های استانی چیست؟

**********

 آب کارون زیاد است ببریم برای اصفهان و یزد و رفسنجان و ... احتمالاً چند وقت دیگر افغانستان، قبول. اما کنارِ این کارونِ خشک شده که فاضلاب‌های صنعتی هم تا دلتان بخواهد دارد و توی آبادان و خرمشهر که دیگر اوضاع واویلاست، مردم آبِ خوردن که می‌خواهند، حالا کشاورزی و کسب روزی پیشکش.

**********

خشکسالی است، قبول. برق باید جیره‌بندی شود، قبول. ولی چرا وزیر می‌آید جلوی دوربین تلویزیون، فقط از تهران می‌گوید "ما زمان خاموشی‌ها را اعلام کرده‌ایم تا مردم برنامه‌ریزی کنند" کدام مردم؟

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد