- هي اين پا و آن پا مي کرد. يک جورايي خجالت مي کشيد. از گفتن حرف‌هايي که خودش هم خوب مي دانست که مي داند! حتي بهتر از خودش. اما باز …

- يک ساعتي براي آماده شدن لفتش داده بود. يادش افتاده بود قفسه کتابهايش نامنظم است. بعد هم ميزش را تميز کرده بود. کلي با اين حال نابسامانش به اتاقش سامان داده بود.


- در تمام مدت سامان دادن هم به يادش مي آمد که دوستش مي گفت: درست وقتي زمان دارد از دست  مي رود کاري را که نبايد انجام مي دهي. تو حتي با خودت هم باز مي کني." ولي به روي خودش نياورده بود. بالاخره تصمصم گرفت خودش مستقيما به پايش فرمان حرکت دهد. يک مشت آب به صورتش زد و خنکي دلچسبي را احساس کرد.

-دوباره بازي شروع شد. تقريبا هيچ جاي نامرتبي در خانه باقي نماند. سعي کرد براي گفتن حرفهايش تمرکز کند و به روي خودش نياورد که خجالت مي کشد. بعد هم مدت طولاني توي آيينه خودش را نگاه کرده بود و حرف‌هايي را که مي خواست، دست آخر بعد از موظفي اش بزند، مرور.

- بعد از اين‌همه وقت، نگفتن يا گفتن و سرسري رد شدن، حالا مي خواست چادرش را روي سرش بکشد و صاف جلويش بايستد و بگويد اهدنا الصراط المستقيم، آنهم با اينهمه اسماعيلي كه دور خودش راه انداخته بود… هر کلمه را که ادا مي کرد يکي از اسماعيل ها چنان مدعي نگاهش مي کرد که صدايش ناخود آگاه آرام مي شد. الله اکبر از اين‌همه اسماعيلي که دور خودش راه انداخته بود.

- سبحان الله اش را هم يواش گفت، آنهم با اين‌همه ذکري که از اسماعيل ها به ميان آورده بود. يک لحظه حالش از خودش به هم خورد. وقتي داشت اشهدش را مي خواند دعا کرد اشهد همه اسماعيل ها را با هم بخواند. الله اکبر از اين‌همه اسماعيلي که دور خودش راه انداخته بود.
 
-سجده اش را طولاني تر کرد و سرش را محکم تر از قبل به خاک فشرد؛ "از شر اسماعيل مُلکي و جمالي و شهرتي خلاصم کن. فاتحه اسماعيل غرور و آرزوها را هم بخوان… خداجان بقيه اش را هم خودت يک کاري بکن ديگر… الله اکبر از اين‌همه اسماعيلي که دور خودش راه انداخته بود.
-وقتي به خودش آمد فهميد تمام مدت داشته لب مي زده و زير چشمي هواي اسماعيل هايش را داشته. دوباره حالش از خودش به هم خورد. الله اکبر از اين‌همه اسماعيلي که دور خودش راه انداخته بود.
 
 -يک آن خلع سلاح شد. حالا اصلا چاقويي نداشت که بخواهد تيز باشد يا کُند. اصلا اسماعيلي ذبح نکرده بود که ميشي در کار باشد يا نه. الله اکبر از اين‌همه اسماعيلي که دور خودش راه انداخته بود...
زمزمه‌اي شنيد و دلش لرزيد اين دم ظهري ماه رمضان: الهى پيشانى بر خاك نهادن آسان است دل از خاك برداشتن دشوار.
+ نوشته شده توسط لیلا باقری در دوشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۸۷ و ساعت 11:42 |