از بچگی در عین حال که دوست نداشتم کسی سر توی کارم بکند و علی‌الخصوص امر و نهی کند ولی هیچ وقت دوست نداشتم کسی را دل‌آزرده کنم. مردم‌داری برای من خیلی مهم است. تا حالا فکر می‌کردم حداقل توی این یک مورد موفقم ولی حالا...
امسال عجب سالی شده، پشت سر هم پیامک تبریک آمده و من فرصت نکرده‌ام جواب بدهم. ای بی‌معرفت!
آخه از بی‌معرفتی که هنوز فرصت عیددیدنی پدرش را پیدا نکرده چه انتظاری دارید؟! ببخش پدر
و
سال نو بر همگی مبارک و همه دعاهای خیر بدرقه‌تان
(دروغ نمی‌گویم، برای همه دعا کردم. دعای فرج یعنی بهترین دعا برای همه)