توی دعاها و زیارتنامه‌ها با بابی انت و امی و نفسی و مالی و اهلی و .... مشکل داشتم. یعنی من واقعاً حاضرم اینها رو فدا کنم. مثل ابراهیم که اسماعیل را بی چون و چرا برد به قربانگاه. مثل ذبح عظیم. مثل حسین. مثل زینب. مثل .... یعنی دروغ بگم؟!! به خودم، به خدا؟!!
بهم گفتن لازم نیست حتماً از ته دل باشه. ذکر گفتن که تکرار مکررات نیست. این روانشناس‌های جدید هم یه چیزهایی تو همین مایه‌ها میگن. خلاصه کنم بهم گفتن این ذکرها خیلی هم خوبه، خوبت می‌کنه.
الهی قربونت برم.
فدات شم.
پدر و مادرم به فدای تو؛ خودم، مالم، خانواده‌ام، اصلاً همه زندگیم فدای تو ....
بهم گفتن توی قرآن به مودت اهل بیت (علیهم‌السلام) اشاره شده؛ مودت یعنی محبتی که اظهار بشه نه انبار بشه.
یه جای دیگه هم قرآن مودت را گفته: بین همسران. این روانشناس‌ها هم یه همچین چیزهایی میگن.
طرف ازم آدرس میخواد میگه فدات شم..... بهش آدرس میدم میگه قربونت برم.....
این یکی رو اگه کسی شنیده توی دین یا هر علم دیگه‌ای سفارش شده ممنون میشم راهنماییم کنه؛ لطفاً، plz
به نام حضرت دوست
1- (ضد حال)الناس عبید الدنیا و الدین لغق علی السنتهم فاذا محصوا بالبلا قل الدیانون ! کوفی ها هم خیلی قربون صدقه امام می رفتند در رفاه ... در بلا کربلایی ها جدا شدند ! ...
2- (پاد ضد حال) استاد می فرمودند: اون طور چند تا چند تا شهید دادن و اون روحیه مردم تو انقلاب ، ... کار خودشون نبود ، روح امام بود در کالبدشون که کار رو پیش می برد ، و ما رمیت اذ رمیت ... حالا اونهایی که قابلیت پیدا کردند روح امام توشون دمیده بشه په ویژگیهایی داشتند ، از مادر بپرسید !
3- خیلی ما را دعا کنید رفیق
یا علی مدد
سلام
عیدت مبارک . انشاالله سال خوبی داشته باشی.
دعا یادت نره ها!